prei en boerenkool achterop, zo'n eenvoudige
platte wagen, op weg naar een of andere markt.
Hij vroeg ons of we een eind mee terug wilden
rijden. We hadden mest door de grond gewerkt,
al hadden we hier wat moeten schipperen, want
waren de dieren die de mest geproduceerd
hadden wel biologisch gevoederd? Biologisch
dynamisch hadden we al eerder laten vallen.
De maanstand en dat soort dingen ... Zo zaten
Agnès en ik dicht naast elkaar naast de voerman.
Nee, geen schitterende zonsondergang, regenboog
of bliksemflits, maar toch romantisch genoeg.
Maar moest ik hier over gaan schrijven? Niet
te veel over mezelf. Misschien moest ik me eerst
maar eens op die Jules gaan concentreren. Daar
zat een verhaal achter. Als ik nou eens voorstelde
om op reis te gaan. Het was weliswaar winter,
maar een vriendin van mijn moeder was ergens
in Les Landes een kruiden-gezondheidsfarm aan
het bouwen, nou ja, laten bouwen, waarvan ze
gezegd had dat ik daar kon bivakkeren. Veel
meer dan een kelderverdieping was er nog niet,
maar er was een schuurtje met strozakken,
waar je prima op kon pitten.
