en zag al meteen het gebouw waar het moest
zijn. Een jaren veertig gebouw, tenminste nog
wat pogingen gedaan om met uitspringende
bakstenen te metselen. Vermoedelijk een
voormalig vakbondsgebouw. Nou had ik me
uit het aanbod van cursussen al wel een beetje
een beeld gevormd. Maar daarbij had ik me
misschien op het verkeerde been laten zetten
door: beeldhouwen, bridge, tuinieren, meditatie.
Na de portier gepasseerd te zijn opende ik
een paar klapdeuren, en stond in ... ja wat?
Een mengeling van een bar en een kantine.
Het publiek bestond zo te zien uit drop-outs
en gepensioneerden. Ik vond het niet te vroeg
voor een pastis en bleef wat tegen de bar hangen.
Nu moest ik vergeten dat ik een journalist was.
Niet meteen de barman gaan uitvragen. Dan
maar wat over het weer ... of beter ... ik keek
door het raam op straat en zei: moet je zien ...
Hoezo? zei de snor achter de bar. Kijk daar
waait zo'n tumbleweed, zei ik. Och, die paar
takken. Daar keek hij niet van op.
