petto. Een medepassagier van de Spaanse
busreis, ene Bertrand uit Montpellier had
me voorgesteld dat ik in zijn woning kon
verblijven, mits ik hem af en toe opzocht
in het ziekenhuis, als hij aan zijn heup
geopereerd zou worden. Die was versleten
door het werk bij een wegenbouwfirma.
Werken met drilboren, asfaltzagen en
dergelijke dingen. Behalve Agnès natuurlijk,
wilden Jules, Yvette en zelfs Laurent mee.
Deze keer maar met de trein en geen saxofoon
mee. Besloten Laurent en Jules juist te gaan
liften. Daar stond ik dan met Agnès en Yvette
op het Gare de Lyon. Nee, Yvette hoefde ik
niet bij de hand te nemen. Zelfbewust,
feministisch maar niet te ... en freelance
verslaggeefster van La Parisienne. Bleek
ik het verkeerd begrepen te hebben. Niet
de woning van Bertrand, maar de kamer.
In een kleine flatwoning woonden: de vader
en moeder van Bertrand en een zus met
haar man en kinderen. Ik stelde voor om
maar een hotelkamer te nemen, maar daar
wou de familie niets van weten. Ik zei
dat er nog twee onderweg waren.
