maar veertien mensen. Op de derde zo'n
acht of negen. Waaronder ene Agnès, die
me steeds met van die trouwe hondenogen
zat aan te staren. Steeds weer na afloop
naar Le Lion d'Or. Ik mee biljarten. Dan
blijkt dat Laurent, Jules en nog een derde
biljarter, Jean, konden bridgen. Tot in het
ochtendgloren bij mij thuis. Mijn hele
drankvoorraad geplunderd. Terwijl ik mijn
best deed om ecologische boeren in de
omgeving te vinden en ook volkstuin-
complexen bezocht, hadden Jules en Laurent
een werkplaats gevonden. Een spotgoedkoop
souterrain ergens bij Marx Dormoy. Op de
feestelijke opening moesten we Agnès een
plastic tas over het hoofd trekken omdat
ze begon te hyperventileren. Van de
oorspronkelijke groep waren we nu, mezelf
incluis, nog met vijven. Jean repareerde
er elektronica en oefende er met zijn
reggaeband, maar had geen zin meer in
vergaderingen en zo.
