Bertrands kamer wilden bivakkeren. Laurent
wilde meteen weer omkeren. Ik wist het wel.
Hij was geen reiziger, een echte Parijzenaar.
Dat wilde hij zelf ook wel toegeven. Zappiaans:
ik kan op een vreemde plee nou eenmaal niet
zo goed schijten. Maar ik heb hem om weten
te praten. Jules zat al televisie te kijken
met de familie en goocheltrucs te doen voor
de kleinsten. Natuurlijk zijn we Bertrand
een keer of drie gaan opzoeken, maar langer
dan een dag of vijf konden we hier toch niet
blijven, vonden we. Om die mensen een
beetje terwille te zijn en om Montpellier
eens te verkennen, zaten we de hele dag
in cafés, restaurants ... lagen in parken,
winkelden, gingen naar de dierentuin van
Lunaret. We waren zelfs een keer gaan
roeien op één van de étangs. Verder was
er een reggaeconcert van de Heptones.
Laurent had wat weed gekocht van één
van de bandleden, zodat we goed in de
stemming waren.
